Pismo Komendanta Głównego do NSZZ FSG w sprawie rozporządzenia dot. uposażenia funkcjonariuszy Straży Granicznej Warszawa, dnia września 2013 r.
„odnosząc się do stanowiska Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Funkcjonariuszy Straży Granicznej w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 sierpnia 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego oraz dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Straży Granicznej, przekazanego do Biura Finansów KGSG pismem z dnia 6 września bieżącego roku (sygn. KKW NSZZ FSG/23/DC/2013), uprzejmie informuję, co następuje.
Mając na uwadze podstawowe założenie przyjęte na etapie opracowywania projektu przedmiotowego rozporządzenia,
dotyczące utrzymania uposażenia otrzymywanego przez funkcjonariuszy SG, pełniących służbę w dniu wejścia w życie rozporządzenia, co najmniej na niezmienionym poziomie (nie niższym niż przed początkową datą jego obowiązywania) podzielam stanowisko Związku o zasadności wydłużenia okresu działania przepisów przejściowych zawartych w projekcie rozporządzenia, z trzech do sześciu miesięcy.
Rozwiązanie takie znajdzie się w wersji projektu, która zostanie przekazana do dalszych prac legislacyjnych, uwzględniając wskazaną przez Związek potrzebę zminimalizowania ewentualnych, niekorzystnych dla niektórych funkcjonariuszy SG, skutków wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa.
Na uwzględnienie zasługuje również przedstawiona przez Pana Przewodniczącego propozycja zmian zaszeregowania niektórych stanowisk służbowych
w Dywizjonach Straży Granicznej. Zostanie ona także uwzględniona w projekcie omawianego rozporządzenia.
Jednocześnie z przykrością informuję, iż nie znajduję podstaw do uwzględnienia w katalogu dodatków do uposażenia, proponowanego przez Związek dodatku „graniczno-migracyjnego”. Niniejsze stanowisko wiąże się z faktem, iż projekt rozporządzenia przewiduje ograniczenie do niezbędnego minimum, wyznaczonej przepisami ustawy o Straży Granicznej, liczby dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Straży Granicznej, z jednoczesną zmianą nazw niektórych dodatków oraz zasad ustalania wysokości i przyznawania tych dodatków. Wprowadzenie nowego dodatku („graniczno-migracyjnego”) stanowiłoby odstąpienie od przyjętej w projekcie zasady dotyczącej ograniczenia liczby dodatków do uposażenia, uzasadnionych warunkami albo miejscem pełnienia służby, jedynie do dodatków związanych ze środowiskiem pełnienia tej służby, w którym nie występują warunki naturalne dla funkcjonowania człowieka (przestrzeń powietrzna, środowisko morskie). Należy też zauważyć, że zaproponowany przez Związek dodatek miałby charakter powszechny, bowiem przysługiwałby większości funkcjonariuszy SG, wobec czego nie miałby on charakteru motywacyjnego dla osób pełniących służbę w Placówkach SG i Dywizjonach SG. Wprowadzenie tego dodatku uzasadniałoby z kolei rozważenie potrzeby dodania kolejnych dodatków, za czynności wykonywane powszechnie przez innych funkcjonariuszy SG, np. operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze, kontrolne i inne, co poddawałoby w wątpliwość celowość projektowanej reformy systemu dodatków do uposażenia funkcjonariuszy SG.
Nie dostrzegam także możliwości proponowanego podwyższenia dodatku za wysługę lat, do wysokości 35% po 30 latach służby. Powyższe wiąże się z faktem, iż w systemie prawnym dotyczącym funkcjonariuszy służb mundurowych występuje tylko jeden przypadek ustalania dodatku za wysługę lat w wysokości większej niż w przypadku funkcjonariuszy pozostałych służb. Dodatek ten, w wysokości 30% po 30 latach służby, przysługuje funkcjonariuszom Służby Więziennej. Przyznanie funkcjonariuszom SG prawa do dodatku za wysługę lat, w wysokości 35% po 30 latach służby, stanowiłoby ewenement w służbach mundurowych, generując znaczne, dodatkowe skutki finansowe, wymagające dodatkowego zabezpieczenia w budżecie resortu spraw wewnętrznych. Z tego względu należy liczyć się z brakiem akceptacji takiego rozwiązania ze strony Ministra Spraw Wewnętrznych, który wydając zgodę na podjęcie prac nad projektem rozporządzenia, określił zakres projektowanych zmian.
Informuję ponadto, że proponowane przez Związek wykreślenie pkt. 2 w § 7 w ust. 5, mogłoby zostać uznane za pozostające w kolizji z upoważnieniem zawartym w art. 108 ust. 3 ustawy o Straży Granicznej. W myśl powołanej delegacji ustawowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych został zobligowany do określenia w drodze rozporządzenia, w szczególności warunków otrzymywania przez funkcjonariuszy SG dodatków do uposażenia oraz ich wysokości, uwzględniając okoliczności uzasadniające ich przyznanie oraz okresowe podwyższenie lub obniżenie. Zatem rezygnacja z przepisu stanowiącego podstawę obniżenia na czas określony dodatku funkcyjnego w związku ze zmniejszeniem zakresu obowiązków, nie wyczerpywałby powołanego upoważnienia ustawowego, z którego jednoznacznie wynika obowiązek nałożony na ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Nie można także zgodzić się z poglądem Pana Przewodniczącego, iż projektowana treść § 7 ust. 5 pkt 3, wyczerpuje możliwość obniżania dodatku funkcyjnego. Proponowane brzmienie pkt 2 dotyczy bowiem przypadków obniżania omawianego dodatku w związku z wystąpieniem istotnej zmiany warunków służby, powodującej zmniejszenie zakresu obowiązków funkcjonariusza SG. Ma ono charakter fakultatywny w odróżnieniu od obligatoryjnego obniżania dodatku w przypadku niewywiązywania się przez funkcjonariusza SG z obowiązków służbowych, o którym mowa w pkt 3.
Przedstawiając powyższe wyrażam przekonanie, że omawiany projekt rozporządzenia, został opracowany z uwzględnieniem interesów zarówno służby,jak też funkcjonariuszy SG. Jednocześnie zapewniam, że wersja przedmiotowego projektu rozporządzenia skierowana do dalszych prac legislacyjnych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, nie odbiega – za wyjątkiem drobnych zmian redakcyjnych – od wersji opiniowanej przez Pana Przewodniczącego.
